W skład gospodarki regionalnej wchodzą wszystkie działalności prowadzone w danym regionie. Są to wszystkie na danym terenie obszary rolne, gospodarstwa domowe, przemysł, handel, sektor usług, instytucje publiczne i ich wzajemne powiązania.
Granice takiej gospodarki są tożsame z granicami regionu, najczęściej powiatu albo gminy. Najważniejszymi jej elementami są lokalna społeczność i podmioty gospodarcze. Wszystkie podmioty działają na zasadzie konkurencji albo współpracy. Wytwarzają one dobra i usługi, które są potrzebne do zaspokojenia potrzeb ludności. Za decyzji w kwestii polityki lokalnej odpowiadają samorządy terytorialne.
Przedsiębiorstwa rolne produkują tak zwane płody rolne, czyli produkty pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Przemysł odpowiada za produkowanie produktów przemysłowych, które są przeznaczone do sprzedaży lub dalszej obróbki. Wykorzystuje się do tego materię ożywioną lub nieożywioną. Wszelkie dobra wytwarzane w danej gospodarce, które nie mieszczą się w obu grupach, nazywa się usługami. Mieszczą się tu zarówno usługi prywatne, jak i publiczne. Do usług publicznych zaliczamy np. transport, edukację czy opiekę zdrowotną.
Podmioty gospodarcze działające w gospodarce rynkowej mogą konkurować i współpracować nie tylko z podmiotami lokalnymi, ale także tymi spoza granic regionu. Jest to szczególnie ważne ze względu na to, że nie każdy region ma warunki naturalne do produkcji każdych możliwych dóbr materialnych.
Poszczególne gospodarki różnią się od siebie stopniem industrializacji. Gospodarki jednych regionów są oparte bardziej na przemyśle, inne na rolnictwie bądź usługach. Istnieją regiony, których gospodarka bazuje w dużej mierze na wiedzy i nowoczesnych technologiach, tzw. know-how. Szczególnie współcześnie gospodarki konkurują między sobą innowacyjnością.
Podsumowując, gospodarka regionalna obejmuje całość działalności o charakterze gospodarczym prowadzonych na danym terenie. Poszczególne regiony różnią się między sobą ich charakterystyką.
